Hoppa!

Door: Merle Witjes

Van 23 januari tot 31 januari 2009 zijn 47 Fontys studenten naar Bosnië gegaan. In vier dagen tijd hebben wij een prachtig jeugdcentrum opgeknapt, voor de jeugd in Kacuni. Het was hard werken, maar gelukkig maken vele handen licht werk. Wat wij studenten in vier dagen hebben gerealiseerd, kunnen de Bosnische bedrijven nog niet eens in een maand.

De oorlog in Bosnië is al bijna 14 jaar voorbij, maar de littekens zijn nog overal zichtbaar. Bijna alle huizen die je langs de weg ziet staan hebben wel iets. Het ene huis heeft allemaal kogelgaten in de muur, terwijl bij de buren alleen nog maar een karkas van een huis staat. Dit is de schokkende werkelijkheid als je door Bosnië rijdt. Het heeft mij erg aangegrepen en het heeft mij extra beseft wat voor moois we hebben gemaakt in Kacuni.

Tijdens de opening van het jeugdcentrum, stroomde het helemaal vol. Iedereen kwam er op af, kinderen, ouders, buurtbewoners en zelfs de Bosnische televisie! Wat trots waren wij. Een jeugdcentrum, dat we met 47 studenten hebben gerealiseerd. Toen het hele centrum vol stond met belangstellenden, moest ik toch even slikken. Het ontroerde mij. Het lukte even niet om mee te gaan in de polonaise. Wat wij hebben meegemaakt in Kacuni, is iets om nooit meer te vergeten.

47 Studenten, de een ken ik beter dan de ander, maar er is een band ontstaan. We hebben gelachen, gehuild, we waren ontroerd en onder de indruk. Vier emoties die we met elkaar mochten delen. Dat pakt niemand ons meer af!

Zoals Rosita de hele week heeft geroepen:

Fontys laat je horen: HOPPAAA!

Nadat we een week weer in Nederland waren kreeg Rosita een mail: The children still goes like hoppa!

Moet ik nog meer zeggen?

Consumeenzaam

EINDHOVEN - Op 3 februari 2009 is Consumeenzaam de winnaar geworden van filmworkshop 2009. Het was een zware wedstrijd. Consumeenzaam moest het opnemen tegen Plakman en Press Here. Twee interessante films over 'labellen' en 'persvrijheid'.

Consumeenzaam gaat over de consumptiemaatschappij van tegenwoordig. In de film staan drie personages centraal. Robin, Christine en Jeffrey. Alle drie verslaafd aan kopen, kopen, kopen. Deze drie personen worden een hele dag gevolgd. Het zijn drie totaal verschillende mensen, die toch veel met elkaar gemeen hebben. De personages werden prachtig neergezet door Ad Penninx, Zinnia Pelsmaeker en Gino Henkel. Ook de making of was een applausje waard. Consumeenzaam heeft ons een mooie blik achter de schermen gegeven.

Op 3 februari was de premiere van deze film. Voor de crew was het een dag om nooit te vergeten. Na een stroeve start, hebben ze gezamelijk een prachtig eind resultaat neergezet, waar je u tegen mag zeggen. Op 14 februari wordt de film nog een keer gedraait in Broet te Eindhoven. Ik kan jullie vertellen, dat het zeker de moeite waard is om een kijkje te gaan nemen.

We gaan 2009 in...

... met een elektronisch cliëntdossier
Een verbod op paddo’s en roken in het café
Met de OV chip kaart
En een economie die zorgen baart
Met onze mannen in Tsjaad
En de groeiende bemoeienis van moedertje staat

Maar ook met Obama for president!
De Eindhovense burgemeester die zijn vak kent!
Want Eindhoven krijgt legaal zijn wiet!
Fortis heeft weer extra krediet!
Met Wouter Bos die ons moed geven zal!
En met de toppers op het songfestival!

Maar aan 2009…
Moeten we zelf kleur geven
Want alleen jij bepaald,
wat je uit 2009 haalt

Ik geniet van Zwarte Piet

2 December 2008.

Geschreven door: Merle Witjes.
Sinterklaas is niks zonder hem. Kinderen kijken tegen hem op. Ouders worden even ontzien van hun opvoedtaak en mij laat hij genieten van alle gezelligheid die om het Sinterklaasfeest heen hangt. Ik heb het over onze vriend, Zwarte Piet. Men moet hem niet meer. Die arme man heeft zich jaren ingezet voor ons land en ineens moet hij verdwijnen. Johan Cruijf zien we toch ook nog steeds op tv?

Petra en Annette, twee kunstenaars die de opdracht krijgen om kunst te maken over Nederland. Becoming Dutch genaamd. Dan ga ik er toch vanuit, dat je iets leuks maakt. Iets wat ons aanspreekt, je krijgt namelijk niet voor niets zo’n opdracht. Een Zweed en een Duitser die alleen een demonstratie tegen Zwarte Piet kunnen bedenken. Dan vinden ze het gek, dat Nederlanders hier pissig om worden. Het gezeur over Nederland ben ik nou wel een keer zat. Dat was echt niet de bedoeling van ‘Becoming Dutch’, om even lekker te gaan zeiken over ons land. Hij komt weliswaar uit Spanje, maar het is toch onze Zwarte Piet. Minstens net zo heilig als James Bond of majoor Boshard.

‘Wat is kunst?’. In het debat over Zwarte Piet gaven de kunstenaars het volgende antwoord: ‘alles wat je kunt waarnemen’. Het hoeft tegenwoordig geen enkele betekenis meer te hebben, als je het maar kunt waarnemen. Dit gaat wel heel ver, er mogen nog wel wat eisen aan kunst gesteld worden. Alleen al om het mooie beroep kunstenaar bijzonder te houden. Nee, geef mij maar gewoon Monet, Rembrandt of van Gogh. Dat is kunst met de hoofdletter K. Kunst moet mensen aanspreken, het moet doordacht zijn. Kunst kan in vele opzichten, maar niet in de vorm van een demonstratie over Zwarte Piet. Daarom heb ik een tip voor Petra en Annette: ‘maak kunst vanuit een diepliggende gedachte of ga iets anders doen’. Duitsland of Zweden afzeiken zou een optie kunnen zijn. Als je dan toch iets wil betekenen voor de Nederlandse samenleving, wordt hulppiet. Dan weet je pas wat Zwarte Piet voor onze samenleving betekent.

Zwarte Piet is zwart, omdat hij door de schoorsteen moet. Dat is de enige reden waarom hij er zo uitziet, wij hebben er nooit iets verkeerds mee bedoeld. Prem zei het volgende op het debat: ‘Zwarte Piet moet blijven, maar mag best eens gewassen worden’. Daar ben ik het volledig mee eens. Het Sinterklaasfeest mag best een beetje gemoderniseerd worden. Op een paard rijdt niemand meer en schoorstenen zijn niet meer aanwezig op de huizen. Tradities mogen met hun tijd mee, maar moeten niet verdwijnen. Het Sinterklaasfeest is een van de weinige tradities die typisch Nederlands zijn. Dat moeten we in stand houden. Op die manier kan Piet, Piet blijven. Nederland blijft Nederland. En kunst blijft kunst.

De Koosjere Halal worst van de Hema

Betoog naar aanleiding van het debat van 1 november j.l.
16 november 2008

Geschreven door: Merle Witjes
Het woord ‘multicultureel’ klinkt prachtig in onze oren, maar is het in werkelijkheid ook zo mooi als wordt gesuggereerd? Ik ben eens de definitie van ‘multicultureel’ gaan opzoeken. Mijn woordenboek vertelde mij het volgende: met elementen uit verschillende culturen. Dit is heel breed en eigenlijk kun je daar alle kanten mee op. Dat is heel mooi, want als ik mij er in ga verdiepen is alles multicultureel. Elk land, elke stad en zelfs elk mens. Ieder persoon heeft zijn eigen cultuur, met zijn eigen gewoontes. Geloof, scholen, verenigingen, nationaliteiten, families, vrienden. Dit zijn enkele voorbeelden die er voor zorgen dat ieder mens een andere cultuur heeft. Jan Hendrik Bakker, schrijver van Welkom in Megapolis, vindt dat de stad een multiculturele basis nodig heeft, daar ben ik het dus volledig mee eens. Wij hebben elkaar nodig. Niemand vindt het fijn alleen te zijn en samen bereik je meer dan alleen. Een stad zonder multiculturele basis, is een lege stad zonder mensen.

Bij multiculturele samenleving, gingen mijn gedachtes altijd uit naar allochtonen. Naar mensen die niet oorspronkelijk uit Nederland kwamen. Voor mij was dat multicultureel. Ik ben niet de enige, er zijn veel mensen die deze definitie van multicultureel op dezelfde manier zien. Typ maar eens ‘multiculturele samenleving’ in bij Google. De meeste items die tevoorschijn komen, gaan over allochtonen. Zelfs Google is niet genoeg geïnformeerd over dit onderwerp. Ieder mens die in Nederland leeft zou een college over multiculturele samenleving moeten krijgen. Zo verdwijnen de vooroordelen en beseffen mensen dat wij allen tot deze samenleving behoren en niet alleen de ‘buitenlanders’. Multicultureel is van alle tijden. Het begon al in de Prehistorie. Het verschil tussen jagers en verzamelaars. Dit verschil werd alleen maar groter toen in 5300 voor Christus, de landbouw en veeteelt erbij kwam. En wat dacht je van de Beeldenstorm? De rellen tussen Protestanten en Rooms Katholieken. Dit heeft toch zeker allemaal te maken met een multiculturele samenleving. Zonder multiculturele samenleving was de geschiedenis maar saai. Dan hadden we niks boeiends te vertellen aan nieuwe generaties.

De cijfers liegen er echter niet om. Volgens het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) stijgt de werkloosheid onder niet westerse allochtonen. Dit percentage is gestegen van 9% in 2000 tot 16% in 2004. Terwijl in 2004 maar 5% van de autochtonen werkloos was. Je hoeft maar een krant open te slaan en je leest artikelen over Marokkaanse, Antilliaanse en andere allochtonen jongeren die in een negatief daglicht worden gezet. Het SCP heeft ook hier cijfers over. 8% Van de Allochtonen mannen tussen de 18 en 24 jaar worden verdacht van criminele praktijken, in tegenstelling tot de autochtonen. Daar hebben we het over een percentage van 4%. De Antilianen en Marokkanen zijn het meest betrokken bij criminaliteit. Het gaat om 13% van de Antilianen en 18% van de Marokkanen tussen de 18 en 24 jaar. Dan heb ik het nog niet eens over de kerken gehad, die alsmaar leegstromen. Kerken krijgen allerlei andere doeleinden. Er zijn zelfs kerken waar een supermarkt in gebouwd is. Hieruit zou je toch op kunnen maken dat we steeds meer bezig zijn om de multiculturele samenleving weg te werken. De media noemt expres de nationaliteit van de dader. Ook al was het een Nederlander geweest, een Antiliaan of een Marokkaan klinkt veel interessanter. Zodat wij weer kunnen zeggen: ‘zie je wel! Het was weer een buitenlander!’. Want hoe vaak heb je jezelf daar niet op betrapt? Of een priester die in het nieuws is vanwege ontucht. Dan denk je toch ook, ‘weer een priester, het geloof is niet meer wat het geweest is’. Maar niks is interessanter om mede te delen dat het een priester of een allochtoon was geweest, want dat verkoopt gewoon beter.

De samenleving van nu, was er niet geweest door de verschillende elementen van culturen. De vraag die ik in het begin van het betoog stelde: ‘is de multiculturele samenleving wel zo mooi als wordt gesuggereerd?’ Kan ik nu met volmondig ‘JA’ beantwoorden. Een samenleving waar je geen multicultureel aan toe kan voegen is geen samenleving. Ieder mens is tot stand gekomen door zijn eigen cultuur. Wat gelijk antwoord geeft op de stelling van de heer Jan Hendrik Bakker. De stad heeft een multiculturele basis nodig. De cijfers geven aan dat criminaliteit bij allochtonen vaker voorkomt, maar een multiculturele samenleving is meer dan alleen allochtonen. Wij maken met zijn allen deze samenleving. Dat is wat ons land zo mooi maakt. Wij werken met elkaar, leren van elkaar, vragen om elkaar, bieden hulp aan elkaar, we leven soms langs elkaar heen, maar wij zijn ons altijd van elkaar bewust. Dit zal soms met strijd gepaard gaan, maar dan hebben we in ieder geval iets om in de geschiedenisboeken te zetten. Zodat we andere generaties kunnen blijven boeien. De keren dat het wel goed gaat, is vele malen groter. We zijn sensatiebelust, we willen alleen horen wanneer iets verkeerd gaat. Mensen raken steeds minder onder de indruk, waardoor we blijven zoeken naar nieuws die genoeg sensatie geeft. Maar ook dit hoort bij onze cultuur en maakt onze cultuur zoals hij is. Nederland is namelijk geen eenheidsworst, maar de Koosjere Halal worst van de Hema.

One minute Movie.

Het theezakje van tante An

Column geschreven door: Merle Witjes

Duurzaamheid. 1 Lang durend. 2 Weinig aan slijtage of bederf onderhevig.
Aldus de dikke van Dale. Mijn definitie van duurzaamheid ziet er heel anders uit: ‘een trend waar we met z’n allen achteraan lopen, maar waar niemand daadwerkelijk wat aan doet. Dit met de enige reden dat wij egoïstisch zijn en niks ons welzijn in de weg mag staan’. Er is dan ook maar één oplossing om de wereld te verbeteren. Stoppen met egoïsme. Alleen op die manier kan er nog wat van de wereld gemaakt worden.

Het woord egoïsme staat echter niet in mijn dikke van Dale. Ik volg namelijk elke woensdag, geheel vrijwillig, colleges over duurzaamheid. Trouw ga ik naar elke les, maak ik alle opdrachten en kom ik als CMV’er zelfs op tijd aan bij de lessen. Een hele woensdag met duurzaamheid bezig zijn is al meer dan de gemiddelde Nederlander in een jaar. Wat ze alleen doodleuk mededelen op die colleges, is dat de wereld over 40 jaar niet meer bestaat. Dit is zware stof, dat zelfs mij als avondmens wakker houdt op de vroege ochtend. Mijn hoofd is veel met dit item bezig, waardoor het onderwerp vaak ter sprake komt bij anderen. Ik zie ze gelijk rekenen. ‘Over 40 jaar, hoe oud ben ik dan?’. Wat maakt het een 20 jarige ook uit, 60 is toch een mooie leeftijd. Een 60 jarige kan het al helemaal niet schelen, want die heeft sowieso geen 40 jaar meer te gaan. En wat doen mensen als ze horen dat ze nog maar 40 jaar te leven hebben? Juist, uit het leven halen wat er in zit. Leven alsof elke dag je laatste is. Denk maar niet dat er dan nog iemand is die zich gaat bekommeren om duurzaamheid. Op het moment dat er werd vastgesteld dat de wereld er over 40 jaar niet meer zou zijn, is de hele betekenis van duurzaamheid verloren gegaan. Het is een woord geworden voor restaurants, waar ze reclame mee kunnen maken. Een woord voor bedrijven, waar ze subsidie mee kunnen ontvangen. Een woord voor mij waar ik wel om kan janken. Duurzaamheid hoort een positieve lading te hebben, maar ik proef alleen de bittere nasmaak.

Mijn tante An geeft het woord duurzaamheid gelukkig weer wat kleur. Zij is namelijk de schoonste, netste en meest principiële vrouw die ik ken. Zij scheidt dan ook keurig haar afval, daar heeft zij een dagtaak aan. Vooral het theezakje moet het dan ontgelden. Deze wordt tot op het bot ontleed. Het zakje gaat in de groene container en het touwtje in de grijze. Voor het nietje rijdt ze naar de stort. Uiteraard doet ze dit op de fiets. Ze heeft wel een auto, maar die is onderhand antiek geworden. Hij staat al jaren, onaangeroerd, in de garage. Dan zou ik bijna het papiertje vergeten dat nog aan het touwtje zit. Deze gaat, zo principieel als mijn lieve tante is, in de papierbak!

Het vergaan van de wereld zal dan ook niet aan haar liggen. Eigenlijk zouden wij allemaal een voorbeeld moeten nemen aan de schoonste, netste en meest principiële tante van deze tijd. Zodat wij pas over 40 jaar ons druk hoeven te maken over de laatste 400000000 jaar op aarde.