Door: Merle Witjes
Van 23 januari tot 31 januari 2009 zijn 47 Fontys studenten naar Bosnië gegaan. In vier dagen tijd hebben wij een prachtig jeugdcentrum opgeknapt, voor de jeugd in Kacuni. Het was hard werken, maar gelukkig maken vele handen licht werk. Wat wij studenten in vier dagen hebben gerealiseerd, kunnen de Bosnische bedrijven nog niet eens in een maand.
De oorlog in Bosnië is al bijna 14 jaar voorbij, maar de littekens zijn nog overal zichtbaar. Bijna alle huizen die je langs de weg ziet staan hebben wel iets. Het ene huis heeft allemaal kogelgaten in de muur, terwijl bij de buren alleen nog maar een karkas van een huis staat. Dit is de schokkende werkelijkheid als je door Bosnië rijdt. Het heeft mij erg aangegrepen en het heeft mij extra beseft wat voor moois we hebben gemaakt in Kacuni.
Tijdens de opening van het jeugdcentrum, stroomde het helemaal vol. Iedereen kwam er op af, kinderen, ouders, buurtbewoners en zelfs de Bosnische televisie! Wat trots waren wij. Een jeugdcentrum, dat we met 47 studenten hebben gerealiseerd. Toen het hele centrum vol stond met belangstellenden, moest ik toch even slikken. Het ontroerde mij. Het lukte even niet om mee te gaan in de polonaise. Wat wij hebben meegemaakt in Kacuni, is iets om nooit meer te vergeten.
47 Studenten, de een ken ik beter dan de ander, maar er is een band ontstaan. We hebben gelachen, gehuild, we waren ontroerd en onder de indruk. Vier emoties die we met elkaar mochten delen. Dat pakt niemand ons meer af!
Zoals Rosita de hele week heeft geroepen:
Fontys laat je horen: HOPPAAA!
Nadat we een week weer in Nederland waren kreeg Rosita een mail: The children still goes like hoppa!
Moet ik nog meer zeggen?
